குத்தூசி
கையினை மெல்லப் பற்றிக் காவியோர் தட்டில் வைத்து
மெல்லதாய் உரசி மேனி சின்னதாய்க் கழுவி ஊசி
செருகினாள் கன்னி - ஐயோ!
பொய்யதாய் முகம் திருப்பிப் புலம்பினேன், பாவம் கன்னி
பதறினாள், நின்று மெல்லக் கையது பற்றிக்கொண்டு
கவலையோடழுத்திக் கேட்டாள்- வலிக்குதா?
வலியெதும் எனக்கொன்றில்லை
துல்லியம் என்றேன், துளைத்தது கிருமியைத்தான்,
எனக்கிலை என்றேன், நாணிச்
சிறு குழி வதனம் பொங்கச் சிரித்தனள்
பவ்யம், பயிற்சியெல்லாம் இருக்குதே என்றேன்
செலுத்தினாள் அடுத்த ஊசி சிரிப்பினால் இதயம் பார்த்து
துல்லியம் இதுதான் என்று தொலைந்தனள் கனவினுடே...
